Marlies Slegers schreef met Briefjes voor Pelle een heel ander verhaal dan in haar eerdere boeken. Dit verhaal gaat over Pelle, die een jaar na de uitvaart van zijn vader een doos met briefjes van hem krijgt. En die briefjes maken heel wat los.

Over rouwen en verlies

De vader van Pelle (12) is overleden. Het is nu een jaar geleden dat dat is gebeurd en Pelle en zijn moeder hebben het er moeilijk mee. Pelle heeft het gevoel dat hij niet alleen zijn vader kwijt is, maar ook zijn moeder. Ze leeft in een cocon en blijft het liefst thuis, in de veilige omgeving, terwijl Pelle die cocon soms te benauwend vindt. Ze doen weinig leuke dingen en zien bijna geen andere mensen meer.

Briefjes die de boel in beweging brengen

Een jaar na de uitvaart van zijn vader krijgt Pelle de schoenendoos met briefjes van zijn vader. Op de briefjes staan opdrachten. Opdrachten die het leven van Pelle en zijn moeder weer in beweging brengen, die ervoor zorgen dat ze er weer op uit trekken en andere mensen ontmoeten. Door de briefjes wordt hun wereld langzaam maar zeker weer iets groter.

Echte mannen huilen niet

Pelle heeft het zwaar, maar houdt zich groot. Dat valt niet mee, zeker niet als Stomp, een jongen uit zijn klas, een rotstreek uithaalt. Maar echte mannen huilen niet, heeft hij van zijn vader geleerd, ook niet als je vader dood is. Dit zorgt er echter voor dat Pelle zijn verdriet niet goed kwijt kan. Hij zoekt een andere manier om zich te uiten. Zodra hij merkt dat hij verdrietig wordt, denkt hij aan feitjes die hij kent of waar hij over heeft gelezen. Zo wordt de brok in zijn keel vanzelf weer minder.

De helpende volwassene

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Pelle. Hij deelt wat hij meemaakt en hoe hij zich voelt. Maar soms begrijpt hij zelf niet goed waarom hij iets doet. Hij gedraagt zich bijvoorbeeld vervelend als er een andere man dan zijn vader bij hen in huis is, maar kan niet goed onderbouwen waarom hij dat doet. Door een volwassene onder woorden te laten brengen wat Pelle voelt of duidelijk te laten maken dat hij vreemd gedrag vertoont, wordt dit duidelijk voor de lezer en voor Pelle zelf. Het is mooi hoe Slegers deze lastige emoties en gevoelens van Pelle in dit verhaal via de volwassenen een stem geeft.

Een verhaal dat je raakt

Briefjes voor Pelle is een krachtig verhaal over rouw, afscheid moeten nemen en je leven daarna weer oppakken. Het is een verhaal waarin geen woord te veel of te weinig staat, dat rechtstreeks en zonder omweg bij de lezer binnenkomt. Daarnaast gaat het ook over hulp vragen en aannemen, voor jezelf op leren komen, verliefd worden en ontdekken dat het niet erg is om te huilen. Het is een verhaal waarin je niet anders kunt dan met Pelle meeleven en meevoelen, waardoor je je als lezer met Pelle mee ontwikkelt in de belangrijke lessen die hij, dankzij de briefjes van zijn vader, leert.

Voor wie?

Jongeren vanaf ca. 10 jaar die zelf met verlies te maken hebben (gehad), kunnen veel steun halen uit dit verhaal. Ze zullen er herkenning en troost in vinden. Daarnaast is het erg geschikt voor leerlingen die houden van realistische verhalen. Het verhaal wordt in chronologische volgorde vanuit het perspectief van Pelle verteld, waarbij Pelle regelmatig herinneringen ophaalt. Doordat het verhaal naast serieuze onderwerpen op de juiste momenten humor bevat, wordt het geheel niet te zwaar. De gebruikte taal is toegankelijk en erg leesbaar. Een ontroerend en hartverwarmend verhaal voor een breed publiek.

Over het boek

Titel: Briefjes voor Pelle
Auteur: Marlies Slegers
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Jaar van verschijnen: 2020
Aantal pagina’s: 231
Voor lezers vanaf ca. 10 jaar.
Ook verkrijgbaar als e-book.

Deel dit bericht
Lezenslessen