Amina ontvangt post waaruit blijkt dat een belangrijke afspraak is verbroken. In Ik hoor er niet meer bij van Carolien Ceton en Sergej Kreso zoekt ze uit door wie en waarom dat is gedaan. Een waardevol verhaal waarin een groepje vrienden elkaar terugvindt.
Een hechte groep
Ze leerden elkaar kennen in een asielzoekerscentrum in Laageveen: Leila, Amina, Sam, Wahid en zijn kleine zusje Hawa. Daar vormen ze een hechte vriendengroep, totdat iedereen moet verhuizen. Ze besluiten samen een kist te begraven waarin iedereen iets stopt dat op dat moment voor hem of haar waardevol is. In het begin houden ze nog wel contact, maar langzaam verwatert dat. Iedereen krijgt een eigen leven en maakt nieuwe vrienden.
Een verbroken afspraak
Dan ontvangt Amina per post een foto van de vriendengroep, een foto waarvan ze had verwacht hem nooit meer terug te zien. Die foto zat namelijk in de kist en ze hadden afgesproken dat die nooit opgegraven zou worden. Hoe komt die foto bij Amina? Wie heeft hun afspraak verbroken? Amina zoekt contact met haar oude vrienden, maar één persoon kunnen ze niet bereiken. Leila lijkt spoorloos te zijn verdwenen en tegelijkertijd verdenken ze haar ervan de foto te hebben opgestuurd. Wat is er met haar aan de hand?
Het begin van een lastige zoektocht
Amina, Wahid, Sam en Hawa beginnen aan een zoektocht naar Leila, maar dat valt niet mee. Haar telefoonnummer is veranderd en ze zit niet meer op sociale media. De vrienden speuren wat af en bellen rond, maar niemand kan in verband met privacy informatie geven. Ondanks de tegenslagen zijn de vrienden vastbesloten om door te zetten. Ze moeten Leila vinden…
Stemmen die je nog niet vaak hoort
In dit verhaal wisselt het perspectief tussen de vrienden. Je volgt ze in hun gezamenlijke zoektocht, maar ook in hun persoonlijke leven. Het zijn jongeren die tot nu toe niet vaak aan het woord kwamen in verhalen, jongeren die gevlucht zijn uit hun thuisland en in Nederland een nieuw leven opbouwen. Wat in dit verhaal knap is gedaan, is dat de lezer bewust wordt van het verleden van de jongeren en de uitdagingen waar ze in hun huidige leven tegenaan lopen, zonder dat hier alle aandacht naartoe gaat. Het is vooral een verhaal over vriendschap en over wat je voor elkaar over hebt.
Voorbij de stereotypes
Ik hoor er niet meer bij is een waardevol verhaal dat voorbijgaat aan stereotyperingen. Het is een diverse en waarheidsgetrouwe weerspiegeling van het leven van jongeren zoals Amina, Wahid, Leila, Sam en Hawa. Sam wil journalist worden, Wahid automonteur. Ze hebben ouders die alleenstaand of gescheiden zijn, veel moeten werken of nachtdiensten draaien om rond te kunnen komen. Maar er zijn ook ouders die nog samen zijn en aan de universiteit werken. Die kennismaking met de gezinnen van de hoofdpersonen geven het verhaal extra diepte.
Voor wie?
Dit verhaal is erg geschikt voor leerlingen vanaf ca. 12 jaar die graag lezen over vriendschap. Voor leerlingen met beperkte leeservaring kan dit boek wat uitdagend zijn doordat er perspectiefwisselingen plaatsvinden, er af en toe wat suggestiever geschreven wordt en het verhaal heen en weer springt in de tijd.
Het verhaal bevat ook enkele woorden uit de thuistaal van de hoofdpersonen. Vaak kan uit de context wel opgemaakt worden wat het betekent. Daarnaast zijn de woorden terug te vinden in een woordenlijst achter in het boek, maar hier wordt de lezer niet op gewezen.
Over het boek
Titel: Ik hoor er niet meer bij
Auteurs: Carolien Ceton & Sergej Kreso
Uitgeverij: Lemniscaat
Jaar van verschijnen: 2022
Aantal pagina’s: 173
Voor lezers vanaf ca. 12 jaar.