Wie bepaalt er wat de standaard is in onze samenleving? En wie er volledig mee kan en mag draaien in de maatschappij? Daarover gaat het geweldige boek Het weeshuis in de azuurblauwe zee van TJ Klune.
Een prima leven als toezichthouder
Linus Baker werkt al zijn hele leven voor het Ministerie van Toezicht Magische Jongeren en heeft een rustig maar saai leven. Hij zet zich volledig in voor zijn werk en probeert het beste te doen voor de kinderen waarmee hij te maken krijgt. Daarbij hecht hij veel waarde aan de regels die opgesomd staan in een vuistdik handboek. Na jaren trouwe dienst krijgt hij de uitzonderlijke opdracht om een maandlang op locatie te onderzoeken of zes magisch begaafde jongeren een gevaar vormen voor de samenleving.
Zes uitzonderlijke jongeren
Linus vertrekt richting het eiland Marsyas, waar de jongeren wonen, en neemt een maand zijn intrek in het gastenhuis. Daar maakt hij kennis met de bijzondere bewoners van het eiland: Lucy, de zesjarige zoon van de duivel (Lucifer); de meisjeskabouter Talia; het gevleugelde draakje Theodore; de bosnimf Phee; de groene, kwalachtige Chauncey; de veertienjarige Sal, die een bijzondere verandering ondergaat als hij bang is of ergens van schrikt; en tot slot de excentrieke directeur Arthur Parnassus, die alles op alles zet om te voorkomen dat het weeshuis moet sluiten.
De kracht van anderen leren kennen
In eerste instantie is Linus vooral bang. De profielen van de kinderen die Linus van zijn werkgever heeft ontvangen beloven weinig goeds. Bovendien is de ontvangst op het eiland niet erg hartelijk. Maar Linus doet zijn best om een goed en compleet beeld te schetsen van de situatie op het eiland. Langzaam maar zeker leert hij de kinderen kennen en volledig tegen zijn eigen verwachting in bouwt hij een band met ze op.
Anders zijn, maar ook weer niet
Magisch begaafde jongeren zoals Lucy, Talia, Theodore, Phee, Chauncey en Sal worden in dit verhaal door veel mensen buiten de samenleving geplaatst. Ze worden geregistreerd en in de gaten gehouden. Volledig meedraaien in de maatschappij is onmogelijk, doordat de machtige mensen, de mensen zonder magische eigenschappen, bang zijn voor het onbekende. Maar zijn deze jongeren echt zoveel anders dat ze minder kansen en mogelijkheden moeten krijgen dan anderen? Dit verhaal laat de lezer op een heel fijne manier nadenken over anders zijn. Wie bepaalt eigenlijk onze standaard?
Grappig, ontroerend en hartverwarmend
Het weeshuis aan de azuurblauwe zee bespreekt belangrijke thema’s en doet dat op een fijne manier. Er zit veel humor in dit verhaal, waardoor ik regelmatig hardop zat te lachen om de heerlijke acties of uitspraken van de personages. Tegelijkertijd is het ook een hartverwarmend en ontroerend verhaal over mogen zijn wie je bent, acceptatie en verbinding. Het is een boek waarvan ik verwacht dat het vele harten zal veroveren van lezers.
Voor wie?
Jongeren die van lezen houden zullen smullen van dit boek. Het is vrij dik en zit boordevol interessante details waardoor je de nieuwe wereld en bijzondere personages goed leert kennen. Dit zonder een moment saai te worden. Doordat de hoofdpersoon volwassen is en de andere personages verschillen in leeftijd (Lucy is 6), is het met name geschikt voor lezers die (naast spiegels) op zoek zijn naar vensters, omdat ze zichzelf door het leeftijdsverschil niet volledig in de personages kunnen herkennen.
Binnen het verhaal worden er ook filosofen besproken en denken personages na over zingeving, wat zorgt voor een diepere laag in het boek waar lezers over na kunnen denken. Maar ook zonder volledig te begrijpen wat er bedoeld wordt, zullen jongeren genieten van dit boek. Het is een prachtig, inclusief verhaal dat ik iedere lezer gun. Liefhebbers van bijvoorbeeld Lampje en Nevermoor, maar ook fans van de boeken van Susin Nielsen, zullen er weer een favoriet verhaal bij hebben.
Over het boek
Titel: Het weeshuis aan de azuurblauwe zee
Auteur: TJ Klune
Vertaald door: Anneke Bok en Claudia de Poorter
Uitgegeven door: Uitgeverij Volt
Verschenen in: 2022
Aantal pagina’s: 400
Voor lezers vanaf ca. 13 jaar.