Waarom zijn mensen niet zoals ganzen, die hun leven lang bij elkaar blijven? Dat vraagt Hazel zich in We moeten je iets vertellen van Marlies Slegers af. In dit gelaagde verhaal doet ze er alles aan om te voorkomen dat haar ouders echt gaan scheiden, maar of dat lukt…
Als vuurwerk uit elkaar spatten
Het is zaterdagochtend. Als de dertienjarige Hazel beneden komt, merkt ze de vreemde sfeer op. Het is stil, maar ‘het lijkt alleen niet op stilte waarin ruimte is voor iets’. Niet veel later wordt duidelijk wat er aan de hand is: Hazels ouders vertellen dat ze gaan scheiden. Hazel, haar broertje Nathan en zus Rivka zijn verbaasd. Laten ze het gezin zomaar als vuurpijl uit elkaar spatten?
Alle gezinsleden gaan op hun eigen manier om met de op handen zijnde scheiding. Vader gaat boven zijn boekwinkel wonen. Rivka gaat nog meer haar eigen gang en is boos. Nathan is verdrietig en houdt hoop, hij keert meer in zichzelf. En Hazel is ook boos, maar ze heeft een plan.
Vastbesloten
Hazel wil erachter komen waarom haar ouders denken dat ze moeten scheiden. Ze wil weten wat haar vader uit moet zoeken. Als ze dat weet, kan ze ervoor zorgen dat haar ouders inzien hoe leuk ze elkaar altijd vonden en dat ze helemaal niet hoeven te scheiden. Dat gaat ze deze zomer doen. Ook wil ze erachter komen wat het geheim is waar ze haar ouders tijdens een nachtelijke ruzie over heeft horen praten.
Zomervakantie op een saai eiland
De scheiding is niet het enige slechte nieuws, want het gevolg is ook dat hun vakantie in Italië niet doorgaat. In plaats van samen op vakantie, gaat ieder een eigen weg. Nathan mag met een vriendje mee, Rivka gaat met een vriendin naar Spanje, vader blijft thuis, moeder wil naar een vriendin in Zwitserland en Hazel moet dan maar naar haar oma die op een saai eiland woont. Ze heeft er totaal geen zin in en vraagt zich af hoe ze die drie weken daar door moet komen.
Een mooi en gelaagd verhaal
De scheiding is niet het enige wat speelt in dit verhaal. Slegers heeft een prachtig en gelaagd verhaal geschreven over afscheid nemen, jezelf zijn, maar vooral over de liefde en wat dat eigenlijk betekent. Het bevat goed uitgewerkte, sympathieke fijne personages en een sterk plot, al voelt de ervaren (volwassen) lezer waarschijnlijk wel aan wat het geheim is waar Hazels vader mee worstelt.
Hazel wordt continu geconfronteerd met nieuwe uitdagingen. Ze is erg onzeker en dat maakt de omgang met haar nieuwe vrienden Raaf en Kean niet altijd even makkelijk. Daarnaast is haar oma behoorlijk veranderd. Die heeft ineens een hond, maar is ook regelmatig vergeetachtig. Het eiland blijkt toch niet zo saai als gedacht…
Rijke taal
Wat opvalt aan dit verhaal is dat de taal zeer rijk is. Slegers gebruikt bloemrijke taal en best wat lastiger woorden die vaak in de tekst uitgelegd worden. Het is een verhaal dat uitdaagt en dat door de inhoud voldoende boeit om door te lezen. Minder vaardige lezers zullen hierdoor misschien niet zo vlot door het verhaal gaan, maar het zorgt wel voor een groei in leesvaardigheid en woordenschat.
Voor wie?
Het eerste hoofdstuk schetst hoe de situatie bij Hazel thuis is: haar ouders gaan scheiden. Je bent als lezer meteen goed geïnformeerd. Hierna springt het verhaal in het tweede hoofdstuk terug naar een paar weken eerder, waarin de details zich ontvouwen. Hazel vertelt vanaf dit punt in chronologische volgorde wat ze heeft meegemaakt, terwijl ze af en toe een herinnering ophaalt.
Het verhaal is geschikt voor lezers vanaf ca. 11 jaar. Met name leerlingen die ervaring hebben met een echtscheiding zullen dit boek graag lezen, maar het verhaal zal zeker ook leerlingen raken die een dergelijke situatie niet van dichtbij hebben meegemaakt. Door de gebruikte taal kan het voor lezers met beperkte leeservaring een vrij uitdagend verhaal zijn. Aan deze leerlingen zou je dit boek kunnen voorlezen.
Over het boek
Titel: We moeten je iets vertellen
Auteur: Marlies Slegers
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Jaar van verschijnen: 2023
Aantal pagina’s: 269
Voor lezers vanaf ca. 11 jaar.